%20(1).jpg)
Historyczne wzmianki i nowe odkrycia!
Przez wiele stuleci olejki eteryczne były używane do rytuałów religijnych, leczenia chorób i innych potrzeb fizycznych i duchowych. Być może ludzie z czasów starożytnych lepiej rozumieli olejki eteryczne niż my dzisiaj.
Zapisy datowane na 4500 pne opisują stosowanie substancji balsamicznych o właściwościach aromatycznych do rytuałów religijnych i w medycynie.
Egipcjanie byli mistrzami w stosowaniu olejków eterycznych. Zapisy historyczne opisują, że jednym z założycieli „faraonnoi” medycyny był architekt Imhotep, który był wielkim wezyrem króla Dżesera (2780-2720 pne). Imhotep często przypisuje się stosowanie olejków, ziół i aromatycznych roślin do celów medycznych.
Hieroglify na ścianach egipskich świątyń przedstawiają mieszanie olejów i opisują setki przepisów. Święty pokój w świątyni Izydy na wyspie filet przedstawia rytuał zatytułowany "oczyszczanie ciała i krwi złych bóstw". Do tego emocjonalnego oczyszczenia potrzebne były trzy dni oczyszczania za pomocą olejków eterycznych.
Starożytny papirus znaleziony w świątyni Edfu zawierał receptury lecznicze i receptury perfum, używane przez alchemików i arcykapłanów do mieszania substancji aromatycznych do rytuałów.
Być może Egipcjanie jako pierwsi odkryli potencjał zapachu. Stworzyli różne aromatyczne mieszanki zarówno do użytku osobistego, jak i ceremonii odbywających się w świątyniach i piramidach.
Na długo przed Chrystusem starożytni Egipcjanie zbierali olejki eteryczne i umieszczali je w alabastrowych naczyniach. Naczynia te zostały specjalnie wycięte w specjalnym kształcie, aby pomieścić olejki eteryczne. W 1922 r., kiedy otwarto Grobowiec Króla Tuta, odkryto około 50 puszek alabastru o pojemności 350 litrów oleju. Chociaż złodzieje grobów ukradli prawie wszystkie cenne oleje, w niektórych słoikach wciąż były ślady oleju. Złodzieje woleli oleje od obietnicy króla, by dać okup złota – to pokazuje, jak cenne były pachnące olejki eteryczne dla tej starożytnej cywilizacji.
W 1817 roku odkryto papirus Ebersa, zwój medyczny o długości ponad 870 stóp. Zwój pochodzący z 1500 r. pne zawierał ponad 800 różnych receptur ziołowych i leków. Inne zwoje opisują wysoki wskaźnik sukcesu w leczeniu 81 różnych chorób. Wiele mieszanek zawierało mirrę i miód. Mirra, do tej pory znana ze swojej zdolności do wspomagania infekcji skóry i gardła oraz regeneracji tkanek skóry. Ze względu na swoją skuteczność w zapobieganiu wzrostowi bakterii, Mirra została wykorzystana do balsamowania.
Lekarze Jonii, Attii i Krety przybyli do miast Nilu, aby poszerzyć swoją wiedzę. W tym czasie Hipokrates założył Szkołę Kosa (460-377 pne), którą Grecy z pewną przesadą nazywali "ojcem medycyny".
Lekarze Jonii, Attii i Krety przybyli do miast Nilu, aby poszerzyć swoją wiedzę. W tym czasie Hipokrates założył Szkołę Kosa (460-377 pne), którą Grecy z pewną przesadą nazywali "ojcem medycyny".
Life Science Publishing (2016) "Olejki eteryczne. Specjalna pierwsza edycja w twardej oprawie".
Zawarte w Biblii
Stary i Nowy Testament Biblii zawiera ponad 200 odniesień do substancji zapachowych, kadzideł i maści. Do namaszczania i uzdrawiania chorych stosowano takie substancje aromatyczne jak kadzidło, mirra, galban, cynamon, kasja, rozmaryn, hyzop i nard.
W rezultacie Pan dał Mojżeszowi następujący przepis na święty olej namaszczenia: pięćset szekli (około 4 litrów) mirry, dwieście pięćdziesiąt syklów cynamonu, dwieście pięćdziesiąt szekli tataraku, pięćset szekli kasji i Hin (około 5 litrów) oliwy z oliwek.
Zapiski Nowego Testamentu mówią, że mędrcy obdarzyli Dzieciątko Chrystusa kadzidłem i mirrą. Jest jeszcze jeden cenny zapach, nard opisany w namaszczeniu Jezusa: "a kiedy był w Betanii, w domu Szymona trędowatego i leżał – przyszła kobieta z alawastrowym naczyniem świata z Backgammon czystego, cennego i rozbijając naczynie, libacja na jego głowie.(Mk 14: 3). W Ewangelii od Iojana 12:3 wspomina również o namaszczeniu Jezusa: "zaś Maryja, biorąc funt nardu czystego cennego mirra, namaściła nogi Jezusa i otarła jego nogi włosami; a dom wypełnił się zapachem ze świata".
Biblia opisuje również przypadek, w którym ofiarowanie kadzidła przez Aarona powstrzymało dżumę . Numer 16: 46-50 mówi się, że Mojżesz nakazał Aaronowi wziąć kadzielnicę, dodać płonący węgiel i kadzidło i "przynieś raczej do społeczeństwa i zastąpi ich, albowiem wyszedł gniew od Pana i zaczęła się klęska". Biblia mówi, że Aaron stał między martwymi a żywymi, a dżuma pozostała. W biblijnych i talmudycznych przepisach na kadzidło charakterystyczne jest stosowanie trzech odmian cynamonu. Wiadomo, że cynamon ma silne działanie przeciwdrobnoustrojowe, przeciwinfekcyjne i przeciwbakteryjne. Uważa się, że składnik kadzidła wymieniony jako "stacte" jest słodką przyprawą związaną z mirrą, co czyni go przeciwinfekcyjnym i przeciwwirusowym.
Life Science Publishing (2016), "Olejki eteryczne. Pierwsza specjalna edycja w twardej oprawie".
Inne Odniesienia
Poinformowano, że Napoleon podobno tak bardzo kochał wodę kolońską z neroli i innych składników, że zamówił 162 butelki. Po podboju Jerozolimy krzyżowcy przywieźli z powrotem do Europy zestaloną esencję róż.
W 12 wieku święta Hildegarda z Bingen szeroko stosowała zioła i oleje w leczeniu. Ta benedyktyńska zakonnica założyła własny klasztor i była autorką licznych prac. Jej książka "Fizyka" zawiera ponad 200 rozdziałów na temat roślin i ich zastosowań w leczeniu.
Life Science Publishing (2016), "Эфирные масла. Специальное первое настольное издание в твердом переплете".
Ponowne Otwarcie
Reintegracja olejków eterycznych w nowoczesnej medycynie rozpoczęła się pod koniec 19 i na początku 20 wieku.
W czasie I wojny światowej powszechne było stosowanie esencji aromatycznych. Jeden z lekarzy we Francji, Dr Monsière, szeroko stosował olejki eteryczne ze względu na ich właściwości
przeciwbakteryjne i gojące rany i opracował kilka rodzajów maści aromatycznych.
Dr René Maurice Gattfoss, francuski chemik kosmetolog, powszechnie znany jako ojciec aromaterapii. On i grupa naukowców zaczęli badać olejki eteryczne w 1907 roku.
W swojej książce "Aromaterapia" z 1937 roku Dr Gattfoss opowiedział prawdziwą historię swojego słynnego stosowania olejku lawendowego w leczeniu poważnych oparzeń. Historia przyjęła mityczne proporcje w literaturze z olejków eterycznych. Chociaż wydarzenie to nie było dla niego początkiem badań nad olejkami eterycznymi (już studiował oleje), jego własne słowa na temat tego wydarzenia są jeszcze bardziej przekonujące niż to, co zostało powiedziane przez lata.
Dr Gattfoss był dosłownie w ogniu – cały w palących substancjach – po eksplozji laboratoryjnej w lipcu 1910 roku. Po tym, jak ugasił płomień, tocząc się po trawiastym trawniku, napisał, że "obie moje ręce były pokryte gazową zgorzel, która szybko się rozwinęła" Dr Gattfoss powiedział, że «tylko jedno płukanie esencją lawendy powstrzymało zgazowanie tkanek. Zabiegowi temu towarzyszyło obfite pocenie się i uzdrowienie, które rozpoczęło się następnego dnia.»
Robert B. Tisseran, redaktor International Journal of aromaterapia, szukał książki Dr. Gattfoss od 20 lat. Kopia została znaleziona, a Tisseran zredagował reedycję z 1995 roku. Tisseraniv zauważył, że oparzenia Dr Gattfoss "powinny być przyczyną zgorzeli gazowej, bardzo poważnej infekcji".
Dr Gattfoss podzielił się badaniami ze swoim kolegą i przyjacielem Jean Valnet, lekarzem praktykującym w Paryżu. Po wyczerpaniu zapasów antybiotyków w Tonkin w Chinach podczas Drugiej Wojny Światowej, Dr Valne zaczął używać olejków eterycznych o jakości terapeutycznej dla pacjentów, którzy zostali ranni na polu bitwy. Po jego zaskoczeniu mieli potężny wpływ na zwalczanie infekcji i przeciwdziałanie im. Był w stanie uratować życie wielu żołnierzy, którzy w przeciwnym razie mogliby umrzeć.
Dwaj studenci Doktora Valnet, dr Paul Belesch i dr Jean Claude Lapraz, rozszerzyli jego pracę. Badali klinicznie właściwości przeciwwirusowe, przeciwbakteryjne, przeciwgrzybicze i antyseptyczne olejków eterycznych.
Dzięki pracy tych lekarzy i naukowców uzdrawiająca moc olejków eterycznych ponownie staje się znana.
Life Science Publishing (2016), "Olejki eteryczne. Specjalna pierwsza edycja w twardej oprawie"
